بعید است کسی در آمریکا زندگی کند و با دخترکی شبیه به جودی آبوت که روی لوگوی شرکت «وندیز» قرار دارد، آشنا نباشد. این شرکت را دیو توماس راه‌اندازی کرد. توماس نقش بزرگی در صنعت فست‌فود ایفا کرد. سفر او در این مسیر، کاملاً متواضعانه آغاز شد و حالا دیو توماس را به عنوان یکی از غول‌های عرصه مواد غذایی می‌شناسند. قصه توماس، در حقیقت داستان نوآوری و پشتکار است. او به دنبال کیفیت و ارائه بهترین خدمات بود.

در روز دوم جولای 1932، دیو توماس در نیوجرسی به دنیا آمد. وقتی فقط شش هفته داشت، رکس و آلوا توماس او را به فرزندخواندگی پذیرفتند. سال‌های ابتدایی عمرش، با جابه‌جایی‌های بسیار همراه بود. شرایط خانواده و شغل ناپدری‌اش به گونه بود که مدام مجبور می‌شدند جای خود را تغییر دهند. متاسفانه وقتی فقط 5 سال داشت، نامادری‌اش از دنیا رفت و به این ترتیب چالش‌های دوران کودکی‌اش بیشتر شد.

*نبرد برای زندگی

کار کردن در رستوران برای دیو با نوعی احساس آرامش ذهنی همراه بود. وقتی فقط 12 سال داشت، به عنوان کارگر در رستورانی مشغول به کار شد. در همان سال‌ها بود که فهمید چه علاقه‌ای به صنعت غذایی و خدمات‌دهی در این بخش دارد. به این ترتیب دریافت که می‌خواهد در این مسیر به زندگی حرفه‌ای‌اش ادامه دهد. شاید نمی‌دانست قرار است چه ابداع بزرگی در این عرصه رقم بزند. به هر حال با اعتماد به نفس مسیرش را آغاز کرد.

در دهه 50 میلادی، فرصتی برای دیو توماس پیش آمد تا با کی‌اف‌سی که در زمینه سوخاری فعالیت داشت، همکاری کند. مدیر کی‌اف‌سی تحت تاثیر روحیه دیو قرار گرفت. او می‌دید که دیو توماس چه ایده‌های نوآورانه و خلاقانه‌ای برای کار در سر دارد و در عین‌حال با وجدان کاریِ بالایی امورش را پیش می‌برد. به همین دلیل تصمیم گرفت فرصتی برای پیشرفت به او بدهد. در آن زمان توماس 26 ساله بود. فرصتی که در اختیارش قرار گرفت این بود که 4 فروشگاه کی‌اف‌سی را که از رونق افتاده بودند و در آستانه ورشکستگی قرار داشتند، از بحران نجات دهد.

او مفاهیم جدیدی به این کسب‌وکار اضافه کرد که یکی از آن‌ها بسته‌های بزرگ سوخاری بود. حالا این بسته‌ها به عنوان نماد کی‌اف‌سی شناخته می‌شوند. معرفی همین محصول و اقدام ساده، باعث شد که کی‌اف‌سی هم از بحران نجات پیدا کند. تلاش‌های توماس نتیجه داد و توانست آن چهار شعبه را به بهترین شکل احیا کند.

*تولد وندیز

توماس ایده‌های بزرگی در سر داشت و می‌خواست شرکت خودش را راه‌اندازی کند. در پانزدهم نوامبر 1969 یکی از فروشگاه‌های قدیمی در حوزه همبرگر را خریداری کرد و نام چهارمین فرزند خود یعنی «وندی» را روی آن گذاشت. برنامه‌اش کاملاً ساده و مشخص بود: ارائه غذای باکیفیت، با سرعت بالا. چند اصل هم برای خودش مشخص کرده بود: همیشه از همبرگرهای تازه استفاده کند و هیچ‌وقت گوشت یخ‌زده (منجمد) را برای ساخت همبرگرهایش مورد استفاده قرار ندهد. اقدام او، در حال حاضر به نظر ساده و ابتدایی می‌آید، اما در آن زمان، عملی کاملاً انقلابی و بزرگ بود. در آن زمان اکثر فروشگاه‌هایی که همبر می‌فروختند از گوشت یخ‌زده استفاده می‌کردند. همین یک قلم کافی بود تا مشتری‌ها به وندیز روی خوش نشان دهند.

چند نوآوری دیگر باعث شد که وندیز از سایر رقبایش متمایز شود و خودش را به عنوان یک برند منحصربه‌فرد در این بازار پر از رقیب، معرفی کند. اکثر مشتریان از کیفیت بالای گوشتی می‌گفتند که در تهیه همبرگرهای وندیز مورد استفاده قرار می‌گرفت. همین اقبال گسترده باعث شد که توماس بتواند شعبه‌های جدیدی از فروشگاه وندیز را راه‌اندازی کند. در سال 1971، ابداع دیگر وندیز این بود که از پنجره‌ای کوچک، محصولاتش را در اختیار مشتریان می‌گذاشت و آن‌ها می‌توانستند محصولات را با خودشان به هر جا که می‌خواهند ببرند. این یک قدم بزرگ برای راحتیِ مشتری بود. با این حال، تمرکز اصلی توماس بر کیفیت و تازگیِ محصولات و مواد اولیه‌اش بود. در واقع او می‌خواست به هر قیمتی که شده، رضایت مشتری را به دست آورد. یک دهه بعد، وندیز به یک برند همه‌گیر تبدیل شده بود که در بیش از یک‌هزار گوشه آمریکا شعبه داشت.

*عبور از سد رقبا

در دهه 80 میلادی، وندیز مانند بسیاری از دیگر شرکت‌ها، دچار بحران مالی شد. بسیاری از مشتریان تصور می‌کردند که اوضاع کاملاً از دست خارج شده است اما در نهایت دیو توماس موفق شد نشان دهد که دست از تعهداتش نمی‌کشد و همچنان محصولاتی با کیفیت بالا در اختیار مشتریانش می‌گذارد. به این ترتیب کیفیت محصولاتش افول نکرد. این مسئله مشتریان را خوشبین کرد و باعث شد اقبال بیشتری نسبت به وندیز نشان دهند. در نتیجه وندیز توانست خودش را احیا کند و با عبور از سد رقبا، چالش‌های مالی‌اش را پشت سر بگذارد.

در دهه 90 میلادی، وندیز به شهرتی بین‌المللی دست پیدا کرد. حالا دیگر فقط آمریکایی‌ها نبودند که این ابداع دیو توماس را می‌شناختند. در سایر نقاط دنیا هم مردم محصولات این فست‌فود را خریداری می‌کردند. به مرور منوی وندیز هم توسعه پیدا کرد و مواردی نظیر سالاد هم به آن اضافه شد. سیب‌زمینیِ پخته شده و سایر گزینه‌های سالم، باعث شد که افراد نگران برای سلامت، همچنان از وندیز استقبال کنند. همین موفقیت‌ها باعث شد که کارآفرین آن بخشی از ثروت خود را صرف امور بشردوستانه کند. دیو توماس بنیادی را راه‌اندازی کرد که به عنوان بنیاد خیریه دیو توماس شناخته می‌شود و به فعالیت‌های بشردوستانه اختصاص دارد. از آن‌جا که دیو کودکی سختی را پشت سر گذاشته و تجربه بدی از فرزندخواندگی دارد، تصمیم گرفت در این زمینه به صورت جدی اقدام کند. او همچنین به دنبال افزایش آگاهی مردم نسبت به این ماجرا است.

دیو توماس در تاریخ هشتم ژانویه 2002 به دلیل ابتدا به سرطان کبد در حالی 69 سال عمر کرده بود، از دنیا رفت. اهالی صنعت فست‌فود، به سوگ این چهره نشستند. او کارآفرینی بزرگ بود که زندگی بسیاری از افراد را متحول کرد. علاوه بر این، در زمینه اقدامات خیرخواهانه هم توانست اثرگذاری بسیاری روی زندگی انسان‌ها داشته باشد. حالا آن‌چه از دیو توماس باقی مانده در حقیقت دنیایی از نوآوری و خلاقیت است. تعهدی که او نسبت به مشتریان در کارش نشان می‌داد، روحیه‌ای تحسین‌برانگیز بود که کارکنانش تلاش کردند آن را حفظ کند. او فرهنگ جدیدی را بر جای گذاشت و نشان داد خدمات‌دهی به مشتری مسیری بی‌نهایت است که می‌توان همیشه در آن پیشرفت کرد و از طریق راضی نگه داشتنِ مشتری، شرکت را از بحران‌های بزرگ مالی هم نجات داد.

منبع: آینده‌نگر