این روزها اروپا خودش را درگیر ماجرایی کرده که معتقد است در آن حق دارد، جنگ روسیه و اوکراین! کشورهای اروپایی بر این باورند که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، به خاک اوکراین تجاوز کرده و آن‌ها وظیفه دارند از اوکراینی‌ها حمایت کنند. این اقدام اروپایی‌ها هزینه‌هایی هم برایشان داشته، برای مثال آن‌ها از گاز و نفت مقرون‌به‌صرفه روسیه محروم شده‌اند. با این حال، به‌رغم حمایت‌های چندین کشور از اوکراین، روسیه همچنان در حال تاختن به این کشور است و خبری از شکست نیست. بخشی از دلیل این ماجرا را می‌توان در رفتارهای تعدادی از سیاستمداران اروپایی جست‌وجو کرد.

تعدادی از سیاستمداران اروپایی رفتاری احمقانه داشته‌اند که به نفع روسیه تمام شده و به همین خاطر می‌توان آن‌ها را «احمق‌های به‌دردبخور» نامید. برخی از این سیاستمداران در جبهه‌های افراطی قرار گرفته‌اند و به همین دلیل شرایط را وخیم کرده‌اند. نگاهی به وضعیت این سیاستمداران نشان می‌دهد روسیه هنوز از دوستانی در خاک اروپا برخوردار است که مانع شکستش در این جنگ می‌شوند.

یکی از برجسته‌ترین چهره‌هایی که اقداماتش به نفع پوتین بوده، ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان است که از سال ۲۰۱۰ با سیاست‌های پوپولیستی‌اش به ضرر مجارستان و اروپا پیش رفته است. این سیاستمدار پوپولیست از ابتدا حمایت غربی‌ها از اوکراین را مورد انتقاد قرار داده و در نتیجه مخالفتی با واردات گاز از روسیه هم نداشته، به همین دلیل است که گاز روسیه به مجارستان می‌رود. دولت اوربان حتی با ارسال سلاح به اوکراین هم موافقت نکرده است.

تعدادی از سیاستمداران به‌دردبخور پوتین در اتریش زندگی می‌کنند. آن‌ها در وین، یک پایشان را روی پای دیگر انداخته و صرفاً جنگ و جدل را تماشا می‌کنند. این سیاستمداران در اتریش اصرار دارند به این ماجرای غرب و شرق باز نشود. البته آن‌ها کمک‌های اندکی به اوکراین داشته‌اند اما در عین‌حال به تجارت با روسیه هم ادامه داده‌اند.

یونان هم ظاهراً با تحریم‌ها موافقت کرده اما همچنان شاهد رفت‌وآمد نفتکش‌های روسی به بندرهای یونان هستیم که شاید به دلیل ثروتی است که از مسیر عاید شرکت‌های یونانی می‌شود. در قبرس هم بانک‌ها هنوز پر از حساب‌های روسی بود تا اینکه بالاخره همین چند وقت پیش، با تهدیدهای جدی آمریکا، حدود ۴ هزار حساب محلی روسی در این کشور مسدود شد. کشورهای ترکیه و صربستان که عضو اتحادیه اروپا نیستند هم حتی به خودشان زحمت نمی‌دهند حمایت‌هایشان از روسیه را مخفی نگه دارند. آن‌ها به‌راحتی خدمات متنوعی را در اختیار روسیه قرار داده‌اند.

 وسط‌بازی به نفع پوتین

برخی از کشورها وضعیت پیچیده‌ای دارند و صرفاً باعث دلگرمی پوتین هستند. مثل سوئیس و سوئد که با سیاست‌های خنثی و وسط‌بازی، تکلیف خودشان را روشن نکرده‌اند و فعلاً دل پوتین را شاد می‌کنند. در کشوری مانند فرانسه هم سیاستمدارانی مثل مارین لوپن وجود دارند که به وضوح دولت امانوئل مکرون و سیاست‌هایش را به چالش می‌کشند. البته این سیاستمداران می‌گویند به هیچ عنوان مدافع پوتین نیستند اما واقعیت این است که حرفی که می‌زنند اهمیتی ندارد، آن‌چه واقعاً انجام می‌دهند مهم است. در آلمان هم شاهد وضعیتی مشابه هستیم و هرچند مردم آلمان ظاهراً به دنبال حمایت از اوکراینی‌ها هستند، در میان سیاستمداران این حمایت به صورت جدی مشاهده نمی‌شود.

بسیاری از این سیاستمداران باورهایی دارند که به سادگی از آن دست نمی‌کشند. مثلاً برخی از آن‌ها می‌گویند آمریکا صرفاً آتش‌بیار معرکه شده تا از این طریق بتواند سلاح‌های بیشتری به اوکراین بفروشد و در نتیجه سودی از این مسیر به دست آورد. این یعنی آمریکا نمی‌خواهد این جنگ به پایان برسد. برخی دیگر می‌گویند به هر حال بحث عضویت اوکراین در ناتو محرک این جنگ بود و باعث شد پوتین اینطور واکنش نشان دهد. عده‌ای دیگر هم می‌گویند اوکراین واقعاً موجودیت واقعی ندارد و به هر حال بخشی از روسیه بوده است. همین حرف‌ها باعث شده آن‌ها به‌صورت آگاهانه یا ناخودآگاه، جانب روسیه را بگیرند.

همه این دعواهایی که راست‌گرایان و چپ‌گرایان افراطی در اروپا دنبال می‌کنند و همه سیاست‌هایشان در نهایت فقط به نفع پوتین تمام خواهد شد. اگر تا این لحظه شاهد شکست روسیه در این جنگ نبوده‌ایم در حالی‌که ظاهراً تمام کشورهای غربی حامی اوکراین هستند، دقیقاً به خاطر حضور همین سیاستمداران اروپایی است که نگذاشته‌اند وضعیت مشخص شود. این سیاست در نهایت فقط جنگ را تا سال‌های دراز پیش خواهد برد.