هشداری داریم برای هرکس که بیست سال اخیر را به بالا رفتن از نردبان ترقی در فضای شرکتی گذرانده و امیدوار بوده که مدیرعامل شود: احتمالش هست که آرزویتان برآورده نشود.

همین چند هفته پیش یک جوان ۲۸ ساله به عنوان مدیرعامل لروی‌مِرلین فرانسه انتخاب شد. لروی‌مرلین همان فروشگاه‌های زنجیره‌ای است که وسایل تعمیر و نگهداری از منزل و باغبانی و امور مشابه را می‌فروشد و در نقاط مختلف جهان شعبه دارد. این فروشگاه‌های زنجیره‌ای متعلق به خاندان مالیز است.

وقتی خبر انتخاب آگاته مونپیز به عنوان مدیرعامل لروی‌مرلین منتشر شد، بحث و جدل‌های زیادی در رسانه‌های فرانسه به راه افتاد. عده‌ای از صاحبنظران می‌گفتند او احتمالاً فقط به خاطر ارتباطاتش با خانواده مالیز به مدیرعاملی رسیده؛ وگرنه چطور ممکن است یک جوان ۲۸ ساله در راس شرکتی قرار بگیرد که ۳۰ هزار پرسنل و فروش سالانه ده میلیارد دلاری دارد؟

شرکت لروی‌مرلین در واکنش به این جنجال‌ها اعلام کرد که مونپیز پارتی‌دار نبوده و در هفت سال کارش در شرکت توانسته به سمت مدیرعاملی برسد. واقعیت این است که چنین پیشداوری‌هایی در مورد افراد جوانی که در کسب و کارهای بزرگ سمتی می‌گیرند وجود دارد و اگر طرف زن باشد حتی موضوع پیچیده‌تر هم می‌شود. معمولاً اگر این فرد مدت زیادی در شرکت نبوده باشد یا به نوعی جزو میراث‌دارانش محسوب نشود، احتمال مدیرعاملی او در دهه ۲۰ و ۳۰ سالگی آن قدرها بالا نیست. اما پس از جنجال‌ها درباره مونپیز، اوضاع تا حدی در هیات مدیره شرکت‌های اروپایی بزرگ تغییر کرده و به نظر می‌رسد که بخشی از این شرکت‌ها استفاده از مدیرعاملان جوان را راهی برای گذار از شرایط نامعلوم و پیچیده‌ای که امروز در اقتصاد اروپا دیده می‌شود در نظر گرفته‌اند.

برای اولین بار طی مدتی متمادی، متوسط سن مدیرعاملان در حال کاهش است و از ۵۶ سال به ۵۳ سال رسیده است. پژوهش‌هایی که در این زمینه توسط موسسه‌های کاریابی کورن‌فری و هایدریک‌اند استراگلز انجام شده، نشان می‌دهد که تعداد مدیرعاملانی که برای اولین بار به این پست رسیده‌اند به شدت رو به افزایش است. همچنین تعداد کرسی‌های هیات مدیره که به افراد زیر پنجاه سال می‌رسد در سال ۲۰۲۲ میلادی در اروپا ۵۰ درصد افزایش نشان داده است.

مایکل بیرشان رییس بخش استراتژی و امور مالی در موسسه مک‌کینزی معتقد است که برخی سنت‌های رایج شرکتی از جمله انتخاب مدیرعاملانی که دهه‌ها تجربه مدیریتی در همان بخش دارند تا حدی از مُد افتاده است. از نظر او، آنچه که در گذشته برای مدیران تجربه محسوب می‌شد، الان فقط یکی از عوامل موثر در کار آنهاست. مهم‌ترین علتش هم این است که تجربه کاری بیست سال اخیر در امور کار و تجارت آن قدر تغییرات مختلفی را پشت سر گذاشته که هیچ امیدی نیست که برای بیست سال آینده به کار بیاید. جهان در وضعی است که ظرف بیست سال به شدت زیر و رو می‌شود و امور کسب و کارها نیز از این قاعده مستثنی نیستند.

فلورین دلماس که در ۳۳ سالگی مدیرعامل شرکت آبمیوه‌سازی اندروس شد می‌گوید مهم‌ترین مزیت یک مدیر عامل جوان این است که در مواجهه با تغییرات بزرگ، تا حد زیادی معصوم است و درنتیجه می‌تواند با انرژی و دیدگاه بهتری روی تحقق اهداف در چارچوب آن تغییرات متمرکز شود.

الیزا فیلبی تاریخ‌نگار بین‌نسلی و شرکتی در این خصوص می‌گوید بحث آشنایی نسل جوان با تکنولوژی هم بی شک عاملی پیش‌برنده در انتخاب آسان‌تر مدیران عامل جوان است. او معتقد است که شاید در یک نسل پیش، مهارت‌های بیناشخصی آن قدرها برای مدیران اهمیت نداشت. اما در دنیای امروز، مدیران هم باید جزو بازیکنان تیم شرکت باشند. این نوعی جدید از رهبری کسب و کارهاست و شباهتی به وضعیت مدیریت شرکت‌ها در گذشته ندارد. با این حال، احمقانه است ادعا کنیم که تجربه دیگر اهمیت خود را در مدیریت از دست داده است. با این حال، تنوع‌بخشی به تجربه‌ها امروزه در مدیریت شرکتی اهمیت زیادی دارد و چنین دیدگاهی فقط به مدیران جوان محدود نمی‌شود. بعضی تحلیل‌ها در مورد مدیرعاملی جوانان در شرکت‌های بزرگ امروزه روی این موضوع متمرکز است که در دوران کرونا بخش زیادی از پتانسیل مدیران باتجربه و سن‌دارتر بیهوده به نظر آمد و همین راه را برای استفاده از افراد جوان‌تر باز کرد. در دوران کرونا یکی از هر شش مدیرعاملی که جدید انتخاب می‌شد بالای ۶۰ سال سن داشت. آیا این مدیران به نجات و بقای شرکت‌ها در دوران کرونا کمک کردند یا راه را برای ایجاد تغییر و حضور جوانان باز کردند؟ به نظر می‌رسد که پاسخ را فقط باید در آینده و عملکرد مدیرعاملان جوان جست‌وجو کرد.

منبع: فایننشال تایمز/آینده نگر