روابط تجاری ایران و فرانسه کاهش یافته است

بلای تحریم

...

سفارت فرانسه، نخستین سفارت خارجی است که در ایران باز شده است. این کشور پیش از انگلیس  با ایران روابط سیاسی و تجاری برقرار کرد. برخلاف انگلیس و آمریکا، روابط تجاری و سیاسی فرانسه و ایران کمتر شکننده و واگرا بوده و بیشتر همگرا بوده است. اما تحریم ها چه بر سر روابط تجاری ایران و فرانسه آورده است؟  

فرانسه پس از برجام از مهم ترین شرکای اقتصادی ایران بود. با وجود آنکه در پسابرجام آمریکا محدودیت های بسیاری در روابط تجاری ایران اعمال کرد، روابط اقتصادی ایران و فرانسه در مسیر صعودی حرکت کرده است. نفت و خودروسازی دو  زمینه اصلی در روابط تجاری دو کشور بوده است. روابطی که پس  از سال 2008، به علت تنش های هسته ای بین ایران و غرب و شروع تحریم های شورای امنیت سازمان ملل و اتحادیه اروپا، دچار مشکلاتی شده است.

هواپیما، هلی کوپتر، قطعات وسایل نقلیه موتوری، خون انسان و حیوانات برای مصارف درمانی، دارو، تجهیزات آزمایشگاهی، محصولات شیمیایی از مهم ترین اقلام صادراتی فرانسه به ایران است. هم چنین فرانسه از ایران نفت خام و روغن، مواد معدنی قیری، کودهای معدنی، ابزارهای پزشکی، فرش، زنجبیل، زعفران، آویشن و سایر ادویه ها، آجیل، گوشت و چای می خرد. فرانسه تا سال 2007، بزرگترین سرمایه گذار خارجی در ایران در سال های پس از انقلاب اسلامی بوده است. اما پس از این سال، سرمایه گذاری فرانسوی ها نزولی شد و چین جای این کشور را گرفت.

جریان واردات ایران از کشورهای فرانسه، ایتالیا، آلمان، چین، کره جنوبی و ترکیه از سال 2002 تا 2008 نشان می دهد سهم بازار کشورهای اروپایی در ایران کاهش یافته و واردات ایران از این کشورها روند نزولی داشته است. با این وجود، سهم بازار رقبای آسیایی به طرز چشم گیری افزایش یافته است.

چین در سال 2002، 985 هزار دلار کالا به ایران صادرات می کرد. این رقم در سال 2018 به 10248 میلیون دلار رسیده است. صادرات کالایی فرانسه به ایران در سال 2005، 2700 میلیون دلار بود اما این رقم در سال 2018، به 1046 میلیون دلار کاهش یافته است.

بررسی ها نشان می دهد تحریم های بین المللی بر رشد صادرات ایران و فرانسه اثر معکوس داشته است. این اثرات در بلندمدت تایید شده است. تحریم ها صادرات ایران و فرانسه را کاهش داده است.  

برای مطالعه بیشتر مقاله «بررسی اثر تحریم بر رابطه تجاری ایران و فرانسه» را بخوانید. این مقاله در نشریه مطالعات اقتصاد سیاسی بین الملل، در زمستان سال 1401 منتشر شده است.

نظر خود را بنویسید

ارسال پیام