تقریباً 3 سالی هست که چین درهای خود را به سوی دنیا بسته‌است. حالا که این کشور با از میان برداشتن آخرین بقایای سیاست «کووید صفر» درهای خود را دوباره گشوده‌است، ظهور مجدد تماس تجاری، فکر و فرهنگی این کشور با دنیا آثار بزرگی خواهد داشت.

در وهله اول باید از این مسئله هراس داشت. در داخل مرزهای چین، ویروس کرونا به شدت در حال شیوع است. ده‌ها میلیون نفر هر روزه به این ویروس آلوده می‌شوند و بیمارستان‌ها مملو از بیمار است. دولت چین نتوانست مردم کشور خود را به خوبی برای زمان برداشتن محدودیت‌ها آماده کند. مدل‌سازی ما نشان می‌دهد که اگر شیوع این ویروس مهار نشود، طی ماه‌های آینده تقریباً 1.5 میلیون نفر از مردم چین کشته خواهند شد.

از سوی دیگر آثار اقتصادی این چرخش دولت چین، بسیار بزرگ خواهد بود. احتمالاً در سه ماهه اول اقتصاد چین منقبض شود، مخصوصاً اگر مقامات محلی شهرها را ببندند تا جلوی شیوع را بگیرند. البته در نهایت فعالیت اقتصادی جهشی تیز خواهد کرد و در امتداد آن تقاضای کالا و خدمات از سوی چین افزایش می‌یابد. آثار این جهش در سواحل تایلند، بنگاه‌هایی مانند اپل و تسلا و بانک‌های مرکزی کشورهای جهان حس خواهد شد. بازگشایی اقتصاد چین، بزرگ‌ترین رخداد اقتصادی سال 2023 خواهد بود.

هرچه سال ادامه پیدا کند و موج شیوع کرونا فروکش کند، افراد بیمار به محل کار خود بازخواهند گشت. خریداران و مسافران با آزادی بیشتری پول خود را خرج خواهند کرد. بسیاری از اقتصاددانان پیش‌بینی می‌کنند که تولید ناخالص داخلی چین در 3ماهه ابتدایی 2024، تقریباً 10 درصد بیشتر از این شاخص در 3ماهه ابتدایی 2023 خواهد بود. چنین جهش بزرگی در چنین اقتصاد عظیمی به این معنا خواهد بود که چین به تنهایی بخش زیادی از رشد اقتصادی جهان را طی این دوره به دوش خواهد کشید.

حزب حاکم چین هم امید زیادی به این مسئله دارد و امیدوار است نه بر اساس ناتوانی در مهار کووید-19، بلکه با بهبود اوضاع اقتصادی این دوران را در ذهن مردم تثبیت کند. شی جین‌پینگ هم به مردم این کشور وعده داده‌است که نور امیدبخشی در آینده نزدیک چین وجود دارد. او بیشتر امید به روزهای پس از کرونا بسته‌است تا با جهش اقتصادی، مردم را از زندگی در این کشور تک‌حزبی راضی کند.

*تاریک‌روشنی برای جهان

به پایان رسیدن این انزوای خودخواسته چین خبری خوب برای جاهایی خواهد بود که روی پول خرج کردن چینی‌ها حساب باز کرده‌اند. هتل‌های پوکت تایلند و پاساژهای هنگ‌کنگ از بسته بودن درهای چین آسیب زیادی دیده‌اند. مسافران بالقوه چینی حالا به سمت وبسایت‌های سفری سرازیر شده‌اند. بعضی از این وبسایت‌ها در روز 27 دسامبر شاهد رشدی 250 درصدی به نسبت روز قبل خود بودند.

اقتصاددان‌ها پیش‌بینی می‌کنند تولید ناخالص داخلی هنگ‌کنگ طی این مدت رشدی 8 درصدی خواهد کرد. کشورهایی که کالای مصرفی به چین صادر می‌کنند هم از این مسئله نفع می‌برند. چین یک‌پنجم از نفت، بیش از نیمی از مس، نیکل و روی فراوری شده و بیش از سه‌پنجم سنگ آهن جهان را می‌خرد.

با این‌حال، بهبود اقتصادی چین می‌تواند عوارض جانبی دردناکی هم می‌تواند داشته باشد. در بخش زیادی از دنیا این مسئله می‌تواند نه منجر به رشد بیشتر شود، بلکه به تورم و نرخ بهره بیشتر بینجامد. بانک‌های مرکزی همین حالا هم با سرعت زیادی در حال افزایش نرخ بهره برای مقابله با تورم هستند. اگر بازگشایی اقتصادی چین منجر به افزایش فشارهای قیمتی تا حد بدی شود، این نهادها مجبور به سختگیری بیشتر در سیاست پولی خود برای مدتی طولانی‌تر خواهند بود. کشورهایی که واردکننده کامودیتی‌ها هستند، یعنی بخش عمده‌ای از جهان غرب، در معرض مخاطرات چنین تغییری در بازار قرار خواهند گرفت.

البته دنیای پساهمه‌گیری برای خود چین به معنای بازگشت به وضعیت موجود قبلی نیست. پس از این‌که دولت چین به شکلی خشن محدودیت‌ها را اعمال کرد و بعد از آن بدون هیچ‌گونه آمادگی آن‌ها را کنار گذاشت، بسیاری از سرمایه‌گذاران این کشور را به چشم یک قمار پرریسک می‌بینند. بنگاه‌های خارجی اعتماد کمتری به این دارند که عملیاتشان در چین دچار اختلال نشود. گروه‌های زیادی حاضر هستند هزینه بیشتری کنند تا محصولاتشان در جای دیگری تولید شود. سرمایه‌گذاری داخلی روی کارخانه‌های جدید هم در حال افت است و برخی گزارش‌ها حاکی از آن هستند که خروج کسب‌وکارهای داخلی از چین، در حال افزایش است.