به گزارش روابط عمومی اتاق تهران، در این نشست که به صورت آنلاین برگزار شد، یدالله سبوحی در سخنانی، تداوم وضع موجود در اقتصاد انرژی را موجب بحران عدم تعادل انرژی، تخریب ثروت طبیعی، رکود اقتصادی و افزایش تورم عنوان کرد و در چنین شرایطی، راهکار اساسی برای برون‌رفت از این وضعیت را تحول ساختاری در اقتصاد انرژی دانست.

وی در تحلیل این وضعیت، ابتدا به مقایسه آنچه که در شاخص تولید ناخالص داخلی ایران با برخی کشورهای همسایه می‌گذرد و شاخصی که در کشورهای پیشرفته دنیا در حال حاضر برقرار است، اشاره کرد و با بیان اینکه طبق آمار بانک جهانی، تولید ناخالص داخلی ایران طی سال 2020، معادل 192 میلیارد دلار بر اساس PPP بوده‌است، یادآور شد که بررسی‌ها نشان می‌دهد که بیست سال اخیر، GDP ایران با این نرخ در عراق، چندان تفاوتی نداشته است و تقریبا در یک سطح بوده‌است در حالی که از این حیث، فاصله بسیار مشهودی با کشورهایی نظیر آلمان و انگلستان داریم.

وی با بیان اینکه مقایسه تولید ناخالص داخلی ایران بر اساس قیمت‌های جاری نیز، طی این مدت تفاوت چندانی با کشوری نظیر عراق نداشته در حالی که ترکیه فاصله خود را در این شاخص ارتقا داده‌است، افزود: روندهای توسعه انرژی ایران نیز از نوعی نابسامانی حکایت دارد که نیاز به اصلاح ساختار در این بخش را ضروری کرده‌است. سبوحی با این توضیح که روند مصرف انرژی اولیه در کشور، طی یک دهه اخیر سیر صعودی داشته است، افزود: این در حالی است که بررسی‌ها نشان می‌دهد که روند خود مصرفی و تلفات عرضه انرژی طی سال‌های اخیر همواره رشد فزاینده داشته، حال آنکه وضعیت سوخت مصرفی پالایشگاه‌های نفت نیز بر مدار صعودی گام برداشته به طوری که نسبت سوخت پالایشگاه‌های نفت به ورودی نفت‌خام طی سه سال اخیر، فراتر از 8 درصد بوده‌است حال آنکه میزان بهینه در این بخش حداکثر باید 3 درصد باشد.

عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف در ادامه، بازده نیروگاه‌ها را نیز نامتناسب و نارکارآمد توصیف کرد به طوری که به گفته وی، روند تغییرات بازده در این بخش طی یک دهه گذشته، نشان می‌دهد که متوسط بازده نیروگاه‌ها در کشور حدود 35 درصد بوده‌است در حالی که بازده نیروگاه‌های بخش‌خصوصی سیر نزولی داشته و کمتر از 26 درصد است.

سبوحی در ادامه به شتاب در روندهای جهانی انرژی اشاره کرد که به گفته وی، تغییرات پیش‌رو تهدیدی جدی برای کشورهای مبتنی بر اقتصاد نفتی از جمله ایران است، هرچند فرصت‌هایی را نیز می‌توان برای ایران متصور بود. وی در این رابطه، به سیاست‌های جهانی برای کاهش گازهای گلخانه‌ای و کاهش مصرف سوخت پایه کربنی، اشاره کرد و یادآور شد که روندهای جهانی در حوزه انرژی به سمت تولید فولاد سبز و استفاده حداکثری از هیدروژن است، در حالی که گسترش بازار خدمات انرژی، سیاستی است که عمده کشورهای مطرح دنیا در پیش گرفته‌اند.

عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف سپس، تهدیدهای این فرآیند برای ایران را محدود شدن سهم کشور در بازارهای جهانی نفت و کاهش درآمدهای صادراتی و افت سرمایه‌گذاری در اقتصاد عنوان کرد و در عین حال، افزایش سهم گاز طبیعی، وجود زیرساخت مناسب برای صادرات هیدروژن و همچنین ظرفیت بالای انرژی خورشیدی در ایران را از جمله فرصت‌های پیش‌روی کشور دانست.

وی در ادامه، پیشنهادهایی نیز برای پیاده‌سازی بازار بهینه‌سازی انرژی و محیط‌زیست در کشور با مشارکت بخش‌خصوصی ارائه کرد و در این رابطه، ایجاد شبکه شرکت‌های بهینه‌سازی انرژی، ایجاد صندوق بهینه‌سازی انرژی، راه‌اندازی شرکت‌های توسعه‌دهنده و مشارکت داوطلبانه در طرح‌های مبادله انتشار (ETS) را از جمله این راهکارها عنوان کرد.

سبوحی همچنین به لایحه بودجه سال 1401 اشاره کرد و یادآور شد که دولت در راستای تحول ساختاری در بخش انرژی گام برنداشته است.

در ادامه این نشست، دیگر اعضای کمیسیون انرژی اتاق تهران و فعالان حوزه انرژی به طرح دیدگاه‌های خود پیرامون طرح بازار بهینه‌سازی انرژی و محیط‌زیست، پرداختند و اجرای آن با کمک بخش‌خصوصی را میسر دانستند. در پایان، مقرر شد تا این موضوع در دستورکار نشست‌های آتی کمیسیون انرژی اتاق تهران قرار گرفته و پس از جمع‌بندی نهایی با مشارکت تشکل‌های حوزه انرژی، در قالب یک مطالبه روی میز دولت قرار گیرد.