شخصیت اصلی در شکل‏گیری شرکتی که تبدیل به یکی از پرجنجال‌ترین نام‌های دنیای سرمایه‌گذاری در دهه‌های 70 و 80 آمریکا شد، هنری کراویس است که دست‌کم به لحاظ شهرت بیش از دو نفر دیگر نامش در داستان تکرار می‌شود. ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏هنری کراویس در شهر تولسای اکلاهما به دنیا آمد. پدرش مهندس نفت بود و سابقه شراکت تجاری با جوزف پی کندی، پدر رئیس جمهور جان اف کندی را هم داشت. هنری جوان برای ادامه تحصیل به کالج کلرمونت در کالیفرنیا رفت، جایی که هم مدرکش در رشته اقتصاد را گرفت و هم کاپیتان تیم گلف شد. سال 1969 کراویس مدرک مدیریت کسب و کارش را از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد و همراه پسرخاله‌اش جورج آر رابرتس در شرکت بِر استرنز مشغول به کار شد (یک شرکت بین‌المللی خدمات مالی واقع در نیویورک که در زمینه سرمایه‌گذاری و ارائه خدمات بانکداری سرمایه‌گذاری، مدیریت ثروت و مدیریت سرمایه‌گذاری فعالیت می‌کرد). این دو مرد جوان هر دو تحت نظارت جروم کولبرگ جونیور، مدیر مالی شرکت کار می‌کردند. کولبرگ بود که به آنان شیوه خرید Bootstrap را آموخت. معنای کلی این اصطلاح به فارسی «روی پای خود ایستادن» یا «گلیم خود را از آب بیرون کشیدن» است. در دنیای کسب و کار این نوع خرید به شیوه‌ای گفته می‌شود که در آن بخشی از سهام یک شرکت مشخص را می‌خرید و بعد با وثیقه گذاشتن همان سهام می‌توانید وام لازم برای خرید آن شرکت را به دست آورید. کولبرگ به دنبال شرکت‌های کم‌ارزش یا پروژه‌های نادیده گرفته‏شده که بخشی از بدنه یک شرکت بزرگ بودند می‌گشت و بعد به مدیران این شرکت‌ها یا پروژه‌های خرد کمک می‌کرد که بتوانند پول لازم برای خرید شرکت یا پروژه خودشان را به دست آورند. کولبرگ موقعیت فوق‌العاده‌ای را دید و احساس کرد که جامعه بانکداری سرمایه‌گذاری دارند نادیده‌اش می‌گیرند. سال 1976 وقتی بر استرنز بودجه لازم برای انجام این پروژه‌ها را تامین نمی‌کرد استعفا داد و دو همکار جوانش را هم با خودش برد. این سه نفر با هم شرکت کولبرگ کراویس رابرتس (KKR) را تاسیس کردند.
تا شش سال بعد، KKR مجموعه‌ای از شراکت‌های محدود را برای خرید شرکت‌ها، بازسازمان‏دهی آن‏ها و فروش بخشی از دارایی‌ها و زیرمجموعه‌های آن‏ها و بعد فروش دوباره همان شرکت‌ها شکل داد. به صورت معمول شرکت 10 درصد از هزینه خرید را از سرمایه خودش می‌گذاشت و بقیه را از سرمایه‌گذاران تحت عنوان قرضه قراضه تامین می‌کرد (قرضه قراضه معادل High-yield debt یا junk bonds است و به اوراق قرضه‌ای گفته می‌شود که نرخ سود بالایی دارند و البته این سود قابل توجه به ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏این خاطر است که این نوع سرمایه‌گذاری ریسک بالاتری هم دارد. این نوع سرمایه‌گذاری هم می‌تواند بسیار خطرناک باشد و هم سود بسیار بالایی داشته باشد). در دهه 80 این وام‌ها معمولا توسط بانک درکسل برنام لمبرت داده می‌شد. در برخی موارد KKR به مدیریت شرکت‌ها و جمع محدودی از شرکا کمک می‌کرد که تمامی سهام یک شرکت سهامی عام را بخرند و آن را خصوصی کنند. قدم بعدی این بود که شرکت را از بارهایی که بر دوشش بود رها کنند که شامل تعدیل نیروی انسانی یا فروش زیرمجموعه‌های غیرسودده آن می‌شد. در موارد دیگر آن‏ها شرکت را تنها تا جایی خصوصی نگه می‌داشتند که به سود برسد و بعد دوباره آن را به عنوان شرکت سهامی عام به بورس عرضه می‌کردند. در این سال‌ها KKR به درآمد متوسط 50 میلیون دلار در سال رسید و توانست به شرکای محدودش 36 درصد سود بازگرداند. سال 1987 جروم کولبرگ از شرکت استعفا داد و هنری کراویس و جورج رابرتس به شراکتشان ادامه دادند.
بربرها پشت دروازه
«مدیرعامل شرکت مواد غذایی و دخانیات نابیسکو، راس جانسون (با بازی زیبای جیمز گارنر) مردی باهوش و خوش‏سر و زبان است که قصد دارد با خرید کل سهام، شرکت را از حالت سهامی عام خارج و به طور خصوصی از آنِ خود کند. اما اوضاع برخلاف انتظار او پیش می‌رود و ماجرای تصمیمش لو می‏رود و همه چیز یک‌مرتبه علنی می‌شود. ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏در پی افشای خبر این انتقال گسترده، سروکله خبرنگارها و نیز رقیبانی گردن‏کلفت به میدان رقابت بر سر سهام پیدا و خبر این معامله‌ بزرگ رسانه‌ای می‏شود و به گوش همه ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏مردم می‌رسد. اکنون در فضایی مزایده‏گونه هریک از رقبا می‌خواهد با تعیین رقمی بالاتر، آینده این شرکت اسم و رسم‏دار را به مالکیت خود درآورد. در نهایت هنری کراویس (با بازی جاناتان پرایس) که اولین بار خود او ایده خرید کل سهام شرکت را نزد راس مطرح کرده بود، با پیشنهاد بیشترین رقم، سهام را خریداری می‏کند و موفق می‌شود بی‌رحمانه راس جانسون را از میان بردارد. هرچند شکست جانسون در رقابت بر سر سهام ابدا به معنای ورشکستگی‏اش نیست و او همچنان زندگی اشرافی خود را با تغییراتی نه‏چندان مهم ادامه می‌دهد؛ در حالی که در آن سوی شهر مردم عادی بیش از پیش با فقر و فساد دست و پنجه نرم می‌کنند.» آنچه خواندید خلاصه‌ای است از فیلم «بربرها پشت دروازه» (نوشته‏شده در سایت سبزآبی) که بر اساس کتابی با همین عنوان نوشته برایان بورا و جان هلیار، روزنامه‌نگاران آمریکایی ساخته شد. این فیلم و کتاب راوی یکی از شاخص‌ترین خریدهای شرکتی در تاریخ وال استریت است که نام هنری کراویس را بر تارک خود دارد. اوست که با نام «بربر» از او یاد شده. این لقبی است که توسط تئودور فورستمان، یکی از هم‌بنیان‏گذاران شرکت سرمایه‌گذاری Forstmann Little & Company به او داده شده بود. او شیوه سرمایه‌گذاری KKR را «مزخرفات قرضه قراضه دروغین» خواند، در حالی که آدم‌هایی مانند خود و برادرش را «آدم‌هایی واقعی با پول واقعی» توصیف می‌کرد او بعد در جمله‌ای به‏یادماندنی گفت: «باید این بربرها را از پشت دروازه‌های شهر عقب برانیم.»
ماجرایی که اتفاق افتاد و بعد آن‌قدر دراماتیک شد که در قالب کتاب و فیلم درآمد، در سال 1988 رخ داد، سالی که KKR توانست نبرد مزایده‌ای برای در دست گرفت کنترل شرکت آرجی‌آر نبیسکو (RJR Nabisco) را به نفع خود تمام کند. این شرکت نوزدهمین شرکت بزرگ در کل ایالات متحده بود؛ غول هلدینگی دخانیات و مواد غذایی که برندهای صاحب‏نامی مانند کمل، وینستون، ویت تینز، ریتز کرکرز، اوریوز، دل‌مونته وجتبلز و... را در تملک داشت. کراویس و گروهش این هلدینگ خوشه‌ای غذا و دخانیات را به قیمت 25 میلیارد دلار خریدند که تقریبا دو برابر فروش پیشین یک کسب‌وکار تجاری بود. این نبرد برای در دست گرفتن کنترل RJR بیش از آنچه انتظار می‌رفت توجه همگانی را معطوف به خود کرد. کتاب «بربرها پشت دروازه» تبدیل به یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های سال شد.
ماجراهای نبرد علیه سرمایه‌داری وال استریتی البته کراویس را باز هم درگیر خودش کرده است. سال 2007 یک کارگردان مستندساز و گروهی از معترضان به شرکت‌خای سهامی خاص و نحوه عملکردشان در اقتصاد آمریکا جلوی آپارتمان کراویس تجمع کردند. در این تجمع فیلمی با نام «نبرد علیه طمع، با بازی خانه‌های هنری کراویس» برای عابران به نمایش درآمد که در آن در مورد سبک زندگی و خانه‌های کراویس و مقایسه آن با زندگی کارگران صحبت می‌شد. نیویورک تایمز از این تجمع و فیلمی که به کارگردانی رابرت گرین‌والد ساخته شده بود گزارش نسبتا مفصلی کار کرد. در بخشی از این گزارش و با اشاره به محتوای فیلم آمده است: «یک پرستار در بیمارستان اعصاب دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید، آنچه آقای کراویس در یک ساعت به دست می‌آورد، اگر خوش‏شانس باشم معادل حقوق یک سال من است. من بابت شیفت شب 1.75 دلار اضافه‌تر می‌گیرم.» در گزارش و فیلم یادشده اشاره شده بود که در سال 2007 رقم یک ساعت درآمد او معادل 51 هزار و 369 دلار است.
جورج: ثروتمندتر، بی‌حاشیه‌تر
از میان سه ستونی که شرکت KKR را بنا نهادند، نام جورج آر رابرتس کمی کمرنگ‌تر است و اطلاعاتی که از او هست هم به وسعت پسرخاله‌اش هنری کراویس نیست. و البته مثل کراویس هم تبدیل به نمادی از روی سیاه سرمایه‌داری وال‌استریت نشده است، در عین حال اگر به جدول ثروتمندان بلومبرگ نگاه کنید می‌بینید که میزان ثروت و رده او در جدول از پسرخاله‌اش اندکی جلوتر است. رابرتس متولد سال 1944 در هیوستون تگزاس است. او درسش را در آکادمی نظامی کالور خواند و سال 1962 فارغ‌التحصیل شد و سال‏ها بعد در 1998 جایزه مرد سال آن موسسه را دریافت کرد. اگر پسرخاله‌اش سراغ دانشگاه کلمبیا و رشته مدیریت کسب و کار رفته بود، او برای تحصیل در رشته حقوق به کالج هستینگز کالیفرنیا رفت و مدرکش را در سال 1969 دریافت کرد. در دهه 70 و وقتی تبدیل به یکی از شرکای شرکت بر استرنز شد تنها 29 سال داشت. سال 1976 هم که همراه با کراویس و کولبرگ از شرکت جدا شدند و KKR را تاسیس کردند. او مدیر چندین شرکت عمومی و خصوصی و چندین موسسه فرهنگی و آموزشی بوده است.
شرکت KKR ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏سال 2010 تبدیل به سهامی عام شد و بر سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی‌های پاک تمرکز کرد و حالا به کارگران یقه‏آبی که در شرکت‌های زیرمجموعه‌اش کار می‌کنند، گزینه ارائه سهام شرکت را هم پیشنهاد می‌کند. تا پیش از سال 2020، هم هنری کراویس و هم جورج رابرتس جانشینان خود را برای آینده شرکت معرفی کردند. KKR حالا یک شرکت جهانی است که از سهامش در 114 شرکت سود می‌برد. 753 هزار نفر برای این نام کار می‌کنند، درآمدش به 123 میلیارد دلار و دارایی‌هایش به 200 میلیارد دلار می‌رسد.